Leve de vrije noot !
Deze week loop ik rond met deze gedachte:
De klassieke muziek heeft van een kunstvorm een ambacht gemaakt.
Door vast te houden aan de oude canon; de stukken die al honderden jaren gespeeld worden. En door te eisen dat musici het origineel vrijwel kopiëren, zijn kunstenaars veranderd in kopiïsten.
Ze schilderen telkens de Nachtwacht weer na. Hun creativiteit wordt zorgvuldig de kop ingedrukt, door leraren en pedagogen die meer lijken op schriftgeleerden dan op kunstenaars.
Alleen de componisten en enkele vrijgevochten zielen weten eraan te ontsnappen. Klassieke musici worden op ridicule manieren gedrild en geïndoctrineerd om al hun creativiteit aan de kant te zetten, en bijna letterlijk te herhalen wat al gedaan is.
Het heeft dan geen zin om zogenaamd vernieuwend te doen door op blote voeten te spelen, of in de pauze een ander jurkje aan te trekken. Dat is allemaal buitenkant. Inhoudelijk durf tonen, door die impromptu van Chopin es helemaal te verbouwen, of drie keer zo lang te maken. Dat heeft zin.
De starheid van klassieke bobo’s en abonnementhouders heeft hele generaties musici tot notenslaven gemaakt. Musici, vecht uzelf vrij, en spreek uw creativiteit aan!
Leve de vrije noot!